Trainen is hard werken

Zo werd ik zelf geconfronteerd, tijdens een training van een hele dag, met behoorlijke weerstand bij één persoon in de groep.

De weerstand was al voelbaar aan de start maar voor mij niet zo te plaatsten waar het mee te maken had.

Omdat ik zelf te snel de stap maakte naar mijn programma en niet lang genoeg had stilgestaan bij de weerstand bemerkte ik dat er iets niet lekker liep. Er ontstond onrust bij de deelnemer, die stond vervolgens op en gaf aan dat hij op deze manier niet bij de training wilde blijven en hij er voor zijn idee weinig aan had.

Deze training had volledig mis kunnen gaan met een deelnemer die weg zou gaan. Het had een doorlopend probleem in het team kunnen veroorzaken want alles wat in een groep gebeurt heeft effect op iedereen in de groep. Daar kan van alles door ontstaan. Mensen die praten over de ander, onbegrip naar elkaar en steeds meer afstand. Groepsdynamisch gezien is het van groot belang dat iedereen er is en niet met een negatief gevoel weg gaat. Dat mensen tijdens de training weg gaan omdat het niet anders kan vanwege een belangrijke afspraak is jammer maar dat is van te voren aangegeven en heeft geen negatieve impact op de groep en geeft geen negatieve nawerking.

Dit alles is in enkele seconden door mijn hoofd gegaan toen het probleem inderdaad grote vormen begon aan te nemen.

Tja wat doe je dan?

Mijn keuze is geweest om het programma stop te zetten en eerst eens te onderzoeken wat er aan de hand was. Dit door letterlijk het programma stop te zetten en te vragen wat er speelde. Het bleek alles te maken te hebben met het gevoel van veiligheid. Een onderdeel in de training wat nog aan bod zou komen.

Vervolgens merkte ik aan mezelf dat ik wilde weten waar de weerstand zo op gericht was naar mij toe want die kon ik ook niet plaatsen. Om die reden heb ik gevraagd of degene die weg wilde gaan eerst even met mij kort in gesprek wilde op de gang en daarna zou besluiten wat hij zou doen. Blijven of gaan, dat we even pauze in zouden lassen en dat ik daarna het besluit zou nemen hoe verder te gaan met de training. Dit alles in overleg met de groep. Dit was een goede keuze, want daardoor kon ik meer onderzoeken wat nu eigenlijk aan de hand was. Waardoor de door mij gemaakte keuzes in het begin, voor de deelnemer aanvoelden als niet serieus genomen worden. In dat gesprek kwam ik er ook achter dat het gevoel met veel meer zaken verband hield wat meer te maken had met zaken buiten de training om.

In overleg met de groep heb ik vervolgens mijn oorspronkelijke programma losgelaten en ben het gaan hebben over veiligheid en wat daarin mis kon gaan. De ontstane eerdere situatie heb ik steeds gebruikt als voorbeeld (in overleg met de deelnemer die weg wilde gaan en toch is gebleven), mede om te laten zien dat dit ook in een klassensituatie kan gebeuren en dat je hier niet aan voorbij kan gaan. Tegelijk levert het op dat deelnemers worden uitgenodigd om aan te geven waar ze nu werkelijk tegenaan lopen en wat ze nodig hebben om het wel goed te laten gaan. Communicatiestoornissen worden daarmee aangepakt. Het geeft rust in de groep en nieuwe energie. De groep wordt meer echt een groep. Dit laatste is zo belangrijk zowel voor jou als trainer als voor de groep zelf. Als de groep niet voelt als groep maar als los zand of sub groepjes dan levert het op dat je geen grip krijgt. Er ontstaat geen soepele flow waarin met elkaar hard gewerkt en daarbij ook gelachen kan worden.

Uiteindelijk is het een dynamische training geworden waar ik hard heb gewerkt en waar de deelnemers flink aan de slag zijn gegaan.

Het moraal van dit verhaal voor mij is: Trainen is hard werken en alert zijn en blijven. Wat je als trainer ziet gebeuren, bespreekbaar maken en daarbij jezelf ook kwetsbaar opstellen. Kwetsbaar opstellen betekent niet al je gevoelens op tafel gooien, maar wel aangeven wat je ziet gebeuren en de vraag durven stellen of het te maken heeft met iets wat jij doet. Durf naar jezelf te kijken, durf fouten te maken om je vervolgens te realiseren dat het alleen maar goed is dat het is gebeurd als je er maar wel wat mee doet. Het kan voor iedereen in de groep als belangrijk leermoment ervaren worden.

Zaken laten liggen levert broeien op en als iets gaat broeien dan kan het gaan ontvlammen en een fikse brand blussen is dan niet zomaar meer gedaan….

Jolande